پيام

آسموني”•.¸فاطمه¸.•”
89/4/23

+ احسب الناس مثلي في طيبي وعلي نفسي ابديهم و مليون مره انصدم فيهم

افرين .. اين حرف بسيار زيبا اسموني. هميشه همينجوري فكر كردن است كه باعث ميشود انسان انسان باشد

من خودب درك كردم كه انسان بودن و ماندن چه دشوار است چه زجري ميكشد انكس كه انسان است

آسموني جون،اين حرفت منو ياد 25سال سكوت پرازدردامير المومنين انداخت. ثواب كردي

هميشه خودمان را جاي مردمان گذاشتن سخت است. دنيا نفس اسارت وبندگي شيطان است كه باعث ميشود نگذارند ديگران رابر خود ترجيح دهيم.

بله

زندگي ما هرچقدر سخت شود معتقدم که انسان بودن يعني اينکه به اندازه سهم خود به دنيا کمک کنيم.هرچقدر هم که کوچک باشد و کسي آن را به حساب نياورد.توانايي ما براي مهربان بودن و کمک کردن،با ما به دنيا مي آيد.از خودگذشتگي ما را آدم بهتري ميکند.

به قول آن جمله معروفي که ميگويد اگر نميتوانيم کارهاي بزرگي انجام دهيم حداقل ميتوانيم کارهاي کوچک را باعشقي بزرگ انجام دهيم

اره اگه بعدا رو سر خودت خراب بشه چي :دي خب آدماي پيدا ميشن نميفهمن معرفت يعني چي من خيلي وقتا شده مهربون وكمك كردم به ضرر خودم تموم شده

دقيقا اين همان نكته اي ست كه دران لحظه بايد داشته باشي ونرنجي تا انسان بودنت را بر غير ان تحميل كني.

بله درسته:)

بعضي اوقات فکر ميکني بايد بميري تا از رنج زندگي خلاص بشي بعد ميبيني نه بزرگترين رنج، همين رنج انسان بودنه يعني تا وقتي انسان هستي، چون انسان هستي بايد رنج بکشي ميخواي شاه باشي، ميخواي گدا باشي، هر کس که باشي، چون انساني بايد رنج بکشي و همه بني بشر محکوم به رنج هستند، و اين تنها اميد زندگيه، اينکه همه آدم ها مثل تو گرفتارند

ولي براي من اينجور رنج ها لذت بخشه!اصلا آدم مهربون و انسان گرچه اگرم خيلي از ديگران رنج گيرش بياد بازم آرامش خودشو داره

گرچه آدم دلش خيلي ميگيره ولي انگار روحش سبكه!:)

....