آسمونــی - آســــــمــونـــی بــاش

» .

منوی کاربری

پیغام مدیر : آسمونــی
21 ساله متولد 15 بهمن اهل جنوب عاشق قدم زدن روی دریا هنگام غروب و راه رفتن زیر باران است . از حسادت دروغ و ریا متنفر است و معتقد است که همیشه باید بخشنده بود و در هر شرایط لبخند نباید فراموش شود همیشه سعی می کند دیگران از او راضی باشند و از رنجاندن دیگران بی زار است و برای همه آرزوی خوشبختی و سعادت در دنیا وآخرت را دارد.

خبرنامه

لینک دوستان

لینکدونی

کدهای جاوا وبلاگ

قالب وبلاگ

کد عکس تصادفی

منوی اصلی

نویسندگان

موضوعات

تبلیغات

آرشیو ماهانه

جستجوگر

آمار وبلاگ

طراح قالب

نصیحت

دلا غافل زسبحانی چه حاصل

مطیع نفس شیطانی چه حاصل

بوُد قدر تو افزون از ملائک

تو قدر خود نمی دانی چه حاصل

درخت غم به جانم کرده ریشه

به درگاه خدا نالم همیشه

عزیزان قدر یکدیگر بدانید

اجل سنگ است و آدم مثل شیشه

به گورستان گذر کردم صباحی

شنیدم ناله و فغان و آهی

بدیدم گله ای با خاک می گفت

که این دنیا نمی ارزد به کاهی

نظر کردم به گورستان کم و بیش

بدیدم حال ثروتمند و درویش

نه درویشی به جای بی کفن ماند

نه ثروتمند برد از یک کفن بیش

نوشته شده توسط آسمونــی در شنبه 87 مهر 27

لینک ثابت نظرات شما ()

شوق سفر

از مادرم آموخته ام سادگی ام را

در اوج سرافرازگی افتادگی ام را

صد عقل مرکب، دل پیچیده بباید

تا درک کند کیفیت سادگی ام را

سوگند به عالم که به عالم نفروشم

ارث پدرم، جراتم، آزادگی ام را

ساقی! اگرم تا پر عنقا برسانی

از کف ندهم دولت افتادگی ام را

عمری است که شرمنده شد از زندگی ام مرگ

چون دید به شوق سفر آمادگی ام را

دل نیست، زبان نیست، قلم نیست، توان نیست

تا شرح دهم این همه دلدادگی ام را

نوشته شده توسط آسمونــی در پنج شنبه 87 تیر 13

لینک ثابت نظرات شما ()

زندگی چیست؟

زندگی چیست؟ اسب همت تاختن

در کنار تن، به روح خویشتن پرداختن

بر توکل تکیه کردن با کمال سعی خویش

بر خدا پیوستن و غیر از خدا نشناختن

سوختن در آفتاب شعله با رنج ها

در میان کوره های امتحان بگداختن

شمع وحدت در شبستان وجود افروختن

پرچم توحید را بر قله ها افروختن

رفتن و رفتن زمرز« نقص» تا اوج کمال

از نهالی بوستان، وز قطره دریا ساختن!

نوشته شده توسط آسمونــی در پنج شنبه 87 تیر 13

لینک ثابت نظرات شما ()

خدایا با من حرف بزن

خدایا با من حرف بزن

کودک نجوا کرد خدایا با من حرف بزن

مرغ دریایی آواز خواند کودک نشنید

سپس کودک فریاد زد:خدایا با من حرف بزن

رعد در آسمان پیچید اما کودک گوش نداد

کودک نگاهی به اطرافش انداخت و گفت:خدایا بگذار ببینمت

ستاره ی درخشید ولی کودک توجهی نکرد

کودک فریاد زد:خدایا به من معجزه ای نشان ده

و یک زندگی متولد شد اما کودک نفهمید

کودکی با نا امیدی گریست

خدایا با من در ارتباط باش بگذار بدانم اینجایی

«ولی کودک،پروانه را کنار زد و رفت»

نوشته شده توسط آسمونــی در جمعه 87 خرداد 31

لینک ثابت نظرات شما ()

وقتی دلت می گیره

گاهی اوقات دلت انقدر می گیره که دوست داری اندازه ی تمام دنیا

گریه کنی. وقتی این حالت بهت دست داد هیچ کس رو تو این تنهاییت

راه نده چون تو به خدا نزدیک شدی که با تک تک اشکات می تونی

هر گناهی رو از خودت دور کنی و به عرش برسی

و خدا وقتی دلش برای بنده هاش تنگ میشه

اونها رو به سمت خودش صدا می زنه

نوشته شده توسط آسمونــی در جمعه 87 خرداد 31

لینک ثابت نظرات شما ()

خــــدایـــــــــا

خدایا

من و مهتاب بی تاب باز هم بیداریم و تو ماه را آنقدر زیبا به تصویر

کشیده ای که شقایق ها هم برای تماشا بیدارند ،

خدایا مرا سرشار از عفاف و پاکدامنی کن و مگذار جاده های گناه

آفتابی شوند

نوشته شده توسط آسمونــی در جمعه 87 خرداد 31

لینک ثابت نظرات شما ()

التماس مخملی

به شما نمی رسم من ، که شما خود بهشتید

چه بگم واژه نمونده ، همه رو شما نوشتید

من خاکی تو زمینم ، شما اوج آسمونید

ببارید تو قصه می گن ، شما خیلی مهربونید

گلای سرخ تو باغچه ، گلای آبی گلدون

همیشه کنارتونن ، بهارا می شن یه مهمون

دریاها اشک نگاتون ، باغا عطر گیسواتون

به کویر می گم چه داری ، می گه گرمای صداتون

غمتون زرده مث برگ ، که پاییز رفت و رهاش کرد

مث عاشقی که یارش ، دس به دامن خداش کرد

چشاتون مثل ستاره ، همونی که بی قراره

مث اون شهاب پر نور ، که یه دم آروم نداره

همه مهتاب همه بارون ، همه عطرای گلابدون

همه زیبایی دنیا ، کمه پیش ابرواتون

دوتا اطلسی یه گلدون ، پیش هم می شن دو مهمون

بعد چند روز دوتا عاشق ، دوتا آشنا و همخون

اینم از معجزه هاتون ، سبز مث رنگ چشاتون

ساده مثل خوده بارون ، پر غرور مثل صداتون

ببینید باز کم آوردم ، واژه ی قشنگ شمائید

من خاکی چی بخونم ، وقتی که شما خدائید

نوشته شده توسط آسمونــی در جمعه 87 خرداد 31

لینک ثابت نظرات شما ()

چه ساده تو را دوست داارم

با یاد تو

وقتی رودهای سکوت جاری اند ،خاموش می شوم .با کلمه ها نمی توانم تو را بیافرینم و بی کلمه ها لحظه ای آ رام و قرار ندارم .ابری از شکوفه ها آسمان را پوشانده است. شکوفه ها را می شکافم تا تو را ببینم زیرا سقفهای حصیری نمی توان بوی گیلاسها را شنید. باران می آید،باران می آید چشم پنجره ها خیس می شود آیا حرفهایم تازه می شوند؟ آن گنجشک تنها چه زود مرد! آن تمشک وحشی چه زود از شاخه جدا شد! در بامدادها به یاد تو می ا فتم که با سپید ها آمیختی وآنقدر در نی لبک غریب خود دمیدی که صبح از راه و برگهای فرو ریخته به شاخه ها بر گشتند.

وقتی زیر نگاه ماه می خوانم دلم می گیرد و صدایم باز می شود. باغبانها بیدار می شوند و عطر گلها روی دستمال مسافران می نشیند.

چه ساده تو را دوست دارم این را همه کاکلی ها که از سفر آمده اند می دانند. کاش همه چیز شبیه تو بود کاش گلهای رنگارنگی که نامشان را نمی دانم ،عطر تو را داشتند. چه ساده تو را صدا می کنم همه مردم صدایم رامی شنوند و با حیرت تو را نگاه می کنند حتی مترسکها جان می گیرند و خون تازه ای در رگ سیبهای تازه می دود باد هر چند که تند باشد ، نمی تواند ستاره ها را با خود ببرد . به ابرها اجازه نمی دهم که بین من و تو فاصله بیندازند ، نور تو بالا و بالاتر می رود و من دستهایم را باز می کنم. دنیا چقدر کوچک است. کاش جز صدای تو هیچ صدایی را نمی شنیدم و جز نام تو هیچ نام دیگری را نمی دانستم. ای

خـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــدای مــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــن

نوشته شده توسط آسمونــی در چهارشنبه 87 خرداد 29

لینک ثابت نظرات شما ()

شب آشنایی ام

آن شب شب آشنایی ام یادت هست

پرسیدی زمن کجایی ام یادت هست

از شرم و نجابتم به خود لرزیدم

گفتم که من آریایی ام یادت هست

گفتم اگر عاشقی کلاس دارد

من اول ابتدایی ام یادت هست

در غمزه ی شهر چشمت آواره شدم

با این دل روستایی ام یادت هست

گفتی که زمن دور شو ای شرط وفا